start of something new.

daar ben ik dan. eindelijk in bed na een lange dag reizen.
dit is mn eerste blog, ben niet zo goed bloggen bijhouden en ben geen prinses in verhalen mooi vertellen maar ik zal toch iets van me moeten laten horen.
vlak voordat ik wegging heb ik een heel leuk schrift gekregen waar ik allemaal leuke verhalen of inspirerende dingen op kan schrijven, die ik later terug kan lezen en dan kan terugdenken aan deze tijd.
vlak voordat mijn eerst vliegtuig opsteeg heb ik alvast de eerste bladzijde van mijn avontuur beschreven;
daar zit ik dan, klaar voor een nieuw avontuur.
op dit moment rijden we richting de opstijgbaan, de zenuwen gieren door mn lijf en mn gedachtens dwalen steeds verder af. bijna zijn we klaar om op te stijgen.
elke meter verder is een meter dichterbij italie en een meter verder van nederland.
ik kijk uit naar deze reis met gemengde gevoelens, aan de ene kant ben ik heel blij dat ik deze kans heb en heb ik er erg veel zin in. maar aan de andere kant laat ik ook veel goede dingen achter me.
mijn lieve familie die onvoorwaardelijk achter mij staat,
mn lieve vrienden die ik al heel lang ken, maar ook nieuwe vrienden die ik vlak voor mijn vertrek heb leren kennen draag ik een warm hart toe.
en dan denk je bij jezelf, is dit het wel waard om dit allemaal achter te laten. met die keuze worstel ik heel vaak. maar hun zijn juist degene die het geweldig vinden dat ik die doe, zo'n kans krijg je anders niet, anders was ik wel gewoon in nederland stage gaan lopen, waar ik wel heb over zitten na te denken omdat ik geen afscheid wou nemen maar eigenlijk is dat het gekste idee, want dan zie je bijna niks van de wereld.
vlak voordat ik wegging kreeg ik een gevoel wat ik heel lang niet meer heb gehad, een heel fijn gevoel. alleen jammer dat ik dat achter me moest laten. het is het juiste moment dat ik dit gevoel weer heb maar ook het verkeerde moment.ik zie wel wat er gebeurd. maar fijn, nog eventjes over mijn wereldreis van vandaag.
kwart voor 4 vanochtend ging mijn wekker en opeens was het half 5 en zat ik al in de auto onderweg naar schiphol.
ouders kwamen me nog uitzwaaien maar toen ik eenmaal mijn koffer had afgegeven en ik door liep naar de douane poorten stond ik er dan toch echt alleen voor.
een paar uurtjes later was ik opeens in rome belandt, daar nog bijna in de paniek geraakt omdat ik niet wist of mijn koffer al in het volgende vliegtuig was of dat ik die nog moest gaan ophalen bij de bagage ruimte.
toen moest ik weer lang wachten, een heel klein schattig duits meisje zat tegen over me bij de gate en keek me de hele tijd aan met een lief en lachend gezichtje, ik werd er zelf ook weer even vrolijk van.
een uur later mochten we door de gate en tot mn grote verrassing gingen we niet gelijk het vliegtuig maar werden we met een bus naar het vliegtuig gebracht, zat ik dan in mn eentje met allemaal Italiaanse zakenmannen, toen we aan waren gekomen mochten we met de vliegtuigtrap het vliegtuig in, voelde me voor eventjes een ster, wou ik altijd al mee willen maken haha.
na een klein uurtje vliegen waren we in Bolzano geland, daar had ik binnen een minuut al mn koffer, scheelde ook weer tijd.
toen werd het de grote zoektocht naar een busstation, na 5 keer te hebben moeten vragen aan buschauffeurs die bijna geen engels of duits spraken had ik uiteindelijk de goede bus te pakken. maar die buschauffeur was echt een typische Italiaanse brombeer die sacherijning werd omdat ik toevallig net even geen gepast geld meer had.
uiteindelijk bij het station terecht gekomen. treintje gepakt en toen over gestapt op een andere trein. wat een gedoe, 30 kilo de trappen op en af sjouwen en geen sterke knappe italiaan die even zegt ik draag je koffer wel even naar boven. helaas, maarja worden we sterk van zeggen we dan maar.
weer een uur later ben ik dan eindelijk aangekomen op mijn eindstation. daar even de receptioniste opgebeld die me kwam ophalen. gelukkig was ze nederlands dus dat scheelde wel. heel leuk vrouwtje Ronnie heet ze, best een leuke naam en ze woont al 30 jaar in italie.
in de auto onderweg even gezellig gepraat. ik kreeg ook te horen dat er een belgische jongen bij mij komt wonen binnenkort, ik ben benieuwd..
rond 7 uur in de avond was ik dan eindelijk op de plaats van bestemming.
lekker mn koffer uitgepakt en eventjes stukje van de camping bekenen.
nu lekker in bed liggen en morgen nog vrij.
ik ben ook uitgbreidt aan het genieten van mijn gratis wifi op mn laptop en telefoon.
het was een lange dag, ik ben blij dat ik gewoon ben aangekomen met al mn spullen, dat was nog een hele opgave.
strakjes lekker slapen en kijken wat de dag me morgen gaat brengen.

bonna notte voor nu, al ligt bijna iedereen al te slapen denk ik
ciao mi amores.X